In de maanden juni, juli en augustus in het bijzonder, groeit grasaar zowel in velden als in parken.

Grasaren bestaan uit zaden met weerhaakjes die zich razend snel vastgrijpen aan de vacht van voorbijgaande honden om vervolgens zich door de huid heen te dringen. Vooral honden met lange haren en lange oren en honden die graag in hoog gras ravotten, zijn dan slachtoffers van deze geniepige kruipers.

Vaak kruipen deze aren onopgemerkt tussen de tenen, oren, ogen, keel en neus om soms weer later op de meest onverwachte lichaamsplekken te voorschijn te komen.
Grasaren zijn verre van onschuldig en kunnen veel pijn en ongemak veroorzaken. In uiterste gevallen kunnen ze zelfs fataal zijn. Het is dan ook sterk aan te bevelen om de huid en vacht van uw hond na elke wandeling in de zomenmaanden grondig te controleren, want hoe langer u wacht, hoe groter de complicaties.

Zo had mijn hond een tijdje lang erg last van hoesten wat me deed vermoeden dat hij misschien aan kinkhoest leed. Op een nacht hoestte hij zo langdurig dat ik opstond om naar hem te kijken. Tot mijn grote schrik zag ik dat zijn keel bebloed was. Na verder onderzoek, voelde ik iets uit zijn keel steken. Met een pincet haalde ik er uiteindelijk een lange grasaar uit. Gelukkig stopte meteen zowel het bloeden als het hoesten.

Deze kruipers kunnen ook ontstekingen veroorzaken, bijvoorbeeld in het oor van de hond. Als uw hond vaak met zijn hoofd schudt of met zijn oren flappert, zou dit kunnen betekenen dat hij last heeft van een grasaar. Wacht dan niet langer, onderzoek het en ga zo nodig met hem naar de dierenarts.

Maar een grasaar kan ook elders terechtkomen, bijvoorbeeld tussen de tenen. De hond gaat dan veelvuldig aan zijn poot likken en snel ontstaat er een verdikking die wijst op een ontsteking die veroorzaakt is door een kruiper.

Concluderend, twijfelt u of lukt het u zelf niet om de grasaar te verwijderen, wacht niet langer en ga dan direct met uw hond naar de dienarts. Met een speciaal pincet en desnoods onder verdoving zal hij dan de kruiper eruit halen.

Gisèle Bidenbach