Heeft uw hond of kat een aanval waarbij spiertrekkingen optreden aan de ledematen, hij niet aanspreekbaar is en zijn urine of ontlasting laat lopen? Dan kan er sprake zijn van een epileptiforme toevallen. Zo’n toeval ziet er voor de eigenaar vaak verschrikkelijk uit. Gelukkig weten we dat honden en katten zichzelf (net als mensen) niet bewust zijn van de aanval. Ze voelen zich vaak wel moe en versuft na de aanval.
Wat moet u doen?
Een epileptiforme aanval is helaas niet zomaar te stoppen. Wat kunt u wel doen voor uw hond of kat?
- Blijf rustig
- Dim de lichten en beperk geluid
- Schuif meubels waaraan het dier zich kan bezeren opzij
- Raak uw dier tijdens een toeval niet aan, aai niet en probeer hem ook niet vast te houden.
- Houdt de duur van de aanval bij op een klok
- Duurt de aanval langer dan 10 minuten of volgen aanvallen elkaar erg snel op (clusters) bel dan uw dierenarts
- Heeft uw dier voor het eerst een toeval? Maak dan een afspraak bij uw dierenarts. Als uw dier goed hersteld van de aanval, kan dit prima de dag erna.
Wat is epilepsie?
Epilepsie is een soort onweer in het hoofd. Er is sprake van een uitgebreide of partiële ontsporing van elektrische hersenactiviteit. Epileptiforme toevallen kunnen niet alleen primair in het hoofd veroorzaakt worden, maar ook door aandoeningen elders in het lichaam.
Secundaire epilepsie:
De toevallen worden veroorzaakt door een aanwijsbare aandoening elders in het lichaam. Mogelijke oorzaken zijn ernstige lever- en nieraandoeningen, vergiftigingen en hersenaandoeningen als infecties of tumoren. Secundaire epilepsie treedt meestal pas op latere leeftijd op.
Primaire epilepsie:
Deze vorm van epilepsie treedt meestal voor het eerst op tussen het eerste en zesde levensjaar. Er is geen aanwijsbare oorzaak elders in het lichaam te vinden. Primaire epilepsie kan ook erfelijk zijn zoals bij de Labrador of Border Collies.
Heeft uw hond of kat een epileptiforme aanval gehad, dan is het verstandig een afspraak te maken bij uw dierenarts. Het is handig als u een dagboek bijhoudt over de toevallen. In het dagboek schrijft u de duur, de frequentie, de verschijnselen en het moment van optreden van de toeval.
De dierenarts zal door middel van onderzoek vast stellen of er sprake is van primaire of secundaire epilepsie. Als er sprake is van secundaire epilepsie is het natuurlijk van belang de onderliggende oorzaak zo mogelijk te behandelen. Is er sprake van primaire epilepsie dan kunnen er, als de aanvallen zich herhalen en/of erg heftig zijn, medicijnen voorgeschreven worden.
Het is van belang dat een dier met epilepsie regelmatig door de dierenarts gecontroleerd wordt. Afhankelijk van het effect van de medicatie en bloedonderzoek kan de dosering van de medicatie of zelfs de soort medicatie aangepast worden.
Gelukkig hebben de meeste honden en katten met primaire epilepsie een lang en gelukkig leven voor de boeg. Al is hier dan wel in een aantal gevallen medicatie voor nodig (werkzame stoffen zoals fenobarbital, imepitoïne, fenytoïne of homeopatische geneesmiddelen zoals epileptyl).